معرفی فرودگاه چاتراپاتی شیواجی در هند

فرودگاه چاتراپاتی شیواجی هند با مساحت 7.6 کیلومتر مربع در 8 کیلومتری شمال مرکز شهر بمبئی واقع شده است. این فرودگاه با سه ترمینال، ترمینال 1 برای پروازهای داخلی، ترمینال 2 برای پروازهای داخلی و بین‌المللی و ترمینال 3  برای هوانوردی عمومی و اپراتورهای پرواز خصوصی و غیر برنامه‌ای فعالیت می‌کند. این فرودگاه در مجموع دارای پنج ترمینال عملیاتی بوده که در مساحت 4800 زمین و حدود 19 کیلومتر مربع پراکنده شده‌اند.

اگر قصد سفر به هند را دارید، شما را با فرودگاه‌ چاتراپاتی شیواجی آشنا می‌کنیم.

معرفی فرودگاه چاتراپاتی شیواجی

فرودگاه چاتراپاتی شیواجی در هند، مرکز ایر ایندیا و همراه با فرودگاه دهلی، دروازه‌های بین‌المللی اولیه به هند هستند. فرودگاه چاتراپاتی شیواجی که قبلا با نام فرودگاه بین‌المللی سحر شناخته می‌شد، از فرودگاه‌های مهم هند است. این فرودگاه به افتخار حاکم بزرگ قرن هفدهم ماراتا چاتراپاتی شیواجی نامگذاری شده است. کد یاتا آن "BOM" است که از بمبئی، نام قبلی این شهر گرفته شده است.

بیشتر بخوانید: جاذبه های دیدنی بمبئی

طبق سوابق 2010-2011، این فرودگاه 29.9 میلیون مسافر و 670235 تن بار را جابجا می‌کند. بیش از نیمی از ترافیک هوایی در جنوب آسیا توسط فرودگاه بین‌المللی چاتراپاتی شیواجی و فرودگاه بین‌المللی ایندیرا گاندی دهلی انجام می‌شود. فرودگاه چاتراپاتی شیواجی در هند در سال 2010 با بیش از 671238 تن بار جابجا شده در جایگاه سی‌ام پرترددترین فرودگاه جهان از نظر جابجایی بار قرار گرفت. فرودگاه بین‌المللی شیواجی در سال 2011 با جابجایی 30 میلیون و 439 هزار و 122 مسافر در رتبه 44 شلوغ‌ترین فرودگاه‌های جهان قرار گرفت.

فرودگاه بین‌المللی چاتراپاتی شیواجی همیشه در حال پیشرفت است تا آن را با نسل جدید هواپیماها سازگار کند. این تغییرات شامل باندهای بتنی و گسترش تاکسی‌بای‌ها می‌شود. از دیگر ویژگی‌ها و امکانات این فرودگاه می‌توان به پارکینگ خودرو، کرایه خودرو، دستگاه‌های خودپرداز برای رفاه عمومی، فروشگاه‌های معاف از مالیات، خدمات حمل و نقل چمدان و خدمات مناسب پزشکی اشاره کرد.

تاریخچه فرودگاه بین‌المللی چاتراپاتی شیواجی ماهاراج

این فرودگاه در سال 1999 به نام حاکم معتبر و استقلال‌طلب چاتراپاتی شیواجی نامگذاری شده است. در سال 2018 اصطلاح 'مهاراج' به این عنوان اضافه شد. البته فرودگاه اولیه در سال 1930 ساخته شد و RAF Santacruz نام گرفت. این فرودگاه در طول جنگ جهانی دوم، یک فرودگاه اختصاصی بود و تا سال 1947 یک فرودگاه تحت کنترل بریتانیا باقی ماند. در این مدت، دارای سه باند و 610 هکتار زمین بود.

امروزه تنها بخش کوچکی از این سازه در جنوب باند فرودگاه 09/27 قرار دارد که به آن فرودگاه قدیمی می‌گویند. در سال 1946، RAF مدیریت را به مدیر کل هوانوردی غیرنظامی برای عملیات غیرنظامی سپرد که چند آویز رهاشده را به پایانه‌های مسافربری تبدیل کرد. یکی برای حمل و نقل بین‌المللی و دیگری برای ترافیک داخلی استفاده می‌شد. فرودگاه چاتراپاتی شیواجی هند، در طول اولین سال خدمت خود، روزانه تنها 6 هواپیمای غیرنظامی را جابجا می‌کرد.

پس از جدایی هند و پاکستان، تردد به این فرودگاه به 40 پرواز افزایش یافت و این امر باعث شد تا دولت هند سازه‌ها را با تجهیزات بهتر، سیستم فرود، برد رادیویی و غیره توسعه دهد.

ترمینال مسافربری جدید نیز در سال 1958 ساخته شد. پس از استقلال، فرودگاه تحت کنترل وزارت هوانوردی کشوری قرار گرفت. در سال 1979، این فرودگاه به دلیل آتش‌سوزی که منجر به کشته شدن سه مسافر شده بود، به طور موقت تعطیل شد و به مدت یک ماه بسته بود. حتی پس از تحولات فراوان، به دلیل محبوبیت جت جامبو، با مشکلات زیادی در ظرفیت عملیاتی روبرو شد. بنابراین، یک فرودگاه جدید در دهه 1970 ساخته شد و فرودگاه سانتاکروز به طور کامل به خدمات داخلی اختصاص یافت. پایانه بین‌المللی جدید در سال 1981 در فرودگاه سحر با هزینه 110 میلیون روپیه تکمیل شد.

در سال 2003، فرودگاه به طور کامل مدرن و بخش مدیریت به مناقصه واگذار شد. مناقصه در سال 2004 آغاز و صنایع GVK برنده مناقصه شد و مدیریت فرودگاه را آغاز کرد. این فرودگاه به‌عنوان سرمایه‌گذاری مشترکی از سازمان فرودگاه‌های هند و صنایع GVK تشکیل شده است. این شرکت خصوصی از سال 2006 به نوسازی فرودگاه پرداخته است. ترمینال یکپارچه T2 در سال 2014 افتتاح شد و در همان سال شروع به کار کرد.

ساختار فرودگاه بین‌المللی چاتراپاتی شیواجی ماهاراج

رکورد تردد هواپیماهای این فرودگاه در دسامبر 2018 با 1004 هواپیما در روز به ثبت رسیده است. فرودگاه چاتراپاتی شیواجی در هند دارای یک ترمینال فقط برای پروازهای داخلی و یک ترمینال برای پروازهای بین‌المللی و داخلی است.

1. باند فرودگاه چاتراپاتی شیواجی

این فرودگاه دارای دو باند است که با یکدیگر تلاقی می‌کنند. یکی از باندها به کد F ارتقا یافته است. در ساعات اوج بار، برای جلوگیری از ازدحام، هر دو باند به طور همزمان برای انجام 48 پرواز در یک ساعت کار خواهند کرد. این در حالی است که امروزه تنها از یکی از باندها و دیگری به عنوان باند پشتیبان استفاده می‌شود.

پس از تجزیه و تحلیل آماری، مشخص شد که استفاده از یک باند موثرتر است. همچنین برنامه‌هایی برای ایجاد باند دوم به موازات باند اصلی وجود داشت. با این حال، با توجه به برآورد هزینه‌های بالا، این برنامه‌ریزی‌ها از هم اکنون روی کاغذ هستند اما باند موازی به عنوان یک عنصر مهم در برنامه‌های توسعه آینده در نظر گرفته می‌شود.

2. برج کنترل ترافیک هوایی

دومین برج کنترل ترافیک هوایی هند در این فرودگاه قرار دارد و به عنوان بلندترین برج در فرودگاه بین‌المللی دهلی خدمت می کند. این ساختمان شش طبقه به شکل مثلث و ساختار آن دارای رئوس نرم است. این معماری منحصر به فرد در سال 2009 برنده جایزه مدل‌سازی اطلاعات ساختمان هنگ کنگ شده است.

بیشتر بخوانید: حمل و نقل در هند

این برج در سال 1393 فعالیت خود را آغاز کرد که به کنترل‌کننده‌های ترافیک هوایی کمک می‌کند تا 8 کیلومتر از باند فرودگاه را اسکن کنند. برج قبلی بسیار نزدیک به باند فرودگاه پشتیبان بود و بنابراین، بسیاری از هواپیماهای بین‌المللی هر زمان که باند پشتیبان مورد استفاده قرار می‌گرفت، از فرود در بمبئی خودداری می‌کردند. بنابراین، برج جدید با هزینه‌ای بالغ بر 4 میلیارد روپیه ساخته شد.

پایانه‌های فرودگاه بین‌المللی چاتراپاتی شیواجی ماهاراج

همان‌طور که قبلا ذکر شد، فرودگاه چاتراپاتی شیواجی در هند دارای سه ترمینال است. اولین ترمینال در سانتاکروز قرار دارد و به هواپیماهای ارزان قیمت داخلی اختصاص داده شده است. ترمینال دوم در سحر واقع شده و مخصوص هواپیماهای داخلی و خارجی است.

ترمینال 1

این ترمینال رسما فرودگاه سانتاکروز نامیده می‌شود و به هواپیماهای ارزان‌قیمت سرویس می‌دهد. این ترمینال بخشی از فرودگاه قدیمی است و در گذشته چندین بار بازسازی و نوسازی شده است. اخیراً در سال 2000 تغییرات عمده‌ای در آن صورت گرفت. این ترمینال دارای 11 گیت پرواز و همچنین اتوبوس‌های Cerita است که بین دو ترمینال تردد می‌کنند. این ترمینال به 1A، 1B و 1C تقسیم می‌شود.

ترمینال 2

 این ترمینال توسط L&T با مساحت 210000 متر مربع ساخته شده است و در محل ترمینال بین‌المللی قدیمی قرار دارد که تخریب و دوباره ساخته شد. کل پروژه 98 میلیارد روپیه هزینه داشت و بیش از 12000 کارگر در آن مشغول به کار بودند. گفته می‌شود سقف این ترمینال با 20000 متریک تن فولاد ساخته شده است. این ترمینال X شکل و چهار طبقه است.

تاکسی‌وی‌ها و مناطق پیشروی جدیدی برای مدیریت ترافیک 40 میلیون مسافر در سال وجود دارد. T2 جدیدترین ترمینال این فرودگاه است و از طریق جاده دسترسی مرتفع سحر شش بانده به بزرگراه وسترن اکسپرس متصل می‌شود.

این ترمینال دارای یک پارکینگ چند سطحی است که می‌تواند حدود 5000 خودرو را به طور همزمان در خود جای دهد. این پارکینگ عظیم توسط سیستم MLCP SKIDATA مدیریت می‌شود. 192 باجه چک این فرودگاه وجود دارد که 60 باجه مهاجرت برای خروجی بین‌المللی و 76 باجه برای ورود امکان‌پذیر است. 14 چرخ و فلک بار، 48 پله برقی، 75 آسانسور و 42 مسافر نیز در این فرودگاه وجود دارد.

سالن دارای یک کتابخانه، منطقه غذاخوری خوب، منطقه مخصوص سیگار کشیدن، مرکز تجاری، مراکز غذا و نوشیدنی، بار، اسپا، منطقه استراحت، منطقه دوش و غیره است. این سالن، برنده جایزه سال 2015 در رده سالن‌های پیشروی درجه یک فرودگاهی جهان در جوایز سفر جهانی شد که در سال 2015 در مراکش برگزار گردید. این ترمینال دارای یک هتل ستاره به نام هتل ترانزیت فرودگاه نیراتا نیز هست که 32 اتاق دارد.